stefan zweig

avusturyalı roman yazarı kişi. tarihi sıkılmadan öğrenmek için eserleri okunması gereken yazarlardan. kitaplarının içerisinde hem tarih hem edebiyat hem felsefeden küçük küçük alıp harmanlayarak kendine ait bir tür yaratmıştır. bazı eserleri şu şekildedir ; (bkz: magellan) (bkz: freud) (bkz: balzac) (bkz: schachnovelle) (bkz: sternstunden der menschheit)

2.dünya savaşına dayanamayıp karısıyla beraber intihar etmiş avusturyalı yazar. biyografik eserleri bir çok kişiyi ve dönemi aydınlatmıştır. üç büyük usta: balzac, dickens, dostoyevski ve amok koşucusu okunması gereken eserlerinin başında gelir.

(bkz: satranç)

''insanlar yargılamaktan değil, anlamaya çalışmaktan zevk al...''

bir yerde stefan zweig tarafından yazılmış bir kitaba denk gelirseniz tereddüt etmeksizin alınız efendim! okuyunuz. her kitabında stendhal sendromu yaşadığımı hissederim. bu dünyaya ait olmayan güzelliklerden biri. insanlar kısa olduğu için mi bilinmez hep "satranç" ile bilir. oysa ki "bilinmeyen bir kadının mektubu" da aynı şekilde harikuladedir, bir solukta bitiverir fakat o kadar övgü almaz. karakter ve durum analizleri öyle güzeldir ki; kitaplarında her şey bir bütün, bizde okuduğumuz yazıdaki bütünlüğün bir parçasıyız gibi. yarattığı bir çok karakter gibi ölümü seçmiştir.

"...onun için düşünmek, bütün organlarının en yüksek düzeyde çalışmasını gerektiren fiziksel bir zorlamaydı sanki." "toplama kampında insan belki de elleri kanayana ve ayakları donana dek el arabasıyla taş taşırdı, iki düzine insanla birlikte iğrenç kokan buz gibi bir odaya tıkılırdı. ama yüzler görürdü, burada hep aynı şeyle, hep aynı korkunç değişmezlikle çevrili olmaktansa, bir tarlaya, bir el arabasına, bir ağaca, bir yıldıza, herhangi bir şeye bakabilirdi. ... onların amacı da buydu zaten, boğazıma kadar düşüncelerime batıp boğulmalıydım ve en sonunda onları kusmaktan, istedikleri her şeyi söylemekten, kanıtları ve insanları ele vermekten başka çarem kalmamalıydı." (bkz: satranç)

çok saygı duyulması adamdır; avusturyalı hikayeci ve denemecidir. hiç yılmadan savunduğu savaş öncesi avrupa kültürünün en karakteristik temsilcilerinden biri. bir umutsuzluk bunalımı sonucu ülkesinden uzakta karısıyla birlikte intihar ediyor. tarih kişilerini, derin ruhsal çözümlemelerle yeniden yaşama getirerek psikolojik biyografiyi yaratmıştır. "fransız ihtilalinde bir politikacının portresi", "marie-antoinette", "mary stuart" gibi eserlere imza attı. bu yöntemi büyük yazarlara da uyguladı; "üç büyük adam ifritle mücadele", "yıldızın parladığı anlar", "amok", "karışık duygular" gibi eşsiz hikayeler yazdı. ayrıca "acımak" romanında, psikolojik çözümlemeyi bol bol kullandı. türkçeye çevrilen diğer eserleri arasında; "bir kadının 24 saati", "dünün dünyası" ve özellikle de "satranç oyuncusu" kitaplarıyla tanınır. ben de bu yazarla bu kitabıyla tanışmıştım.

"yeryüzünde hiçbir şey insan ruhuna hiçlik kadar baskı yapamaz. " sözü ile her şeyi özetleyen mükemmel yazar, kitapları insana çok şey katar.

1881 yılında doğmuş, 1942 yılında karısıyla birlikte intihar etmiş bir yazardır.hayatı boyunca birçok siyasi zorluk yaşamış bu yüzden de intihar etmiştir.

henüz büyük kitaplarını okumadım ama hikayeleri beni benden alıyor.

dostoyevski'ye yakın daha yalın yazar.

"insanları yargılamaktan değil, anlamaya çalışmaktan zevk al."

stefan zweig adını duyunca aklıma sadece "onur" kavramı geliyor.

adam tam psikolojiye gizliden hitap ediyor, etkisi altında kalmayana aşk olsun.

"tüm acılar korkaktır, kendisinden daha güçlü olan yaşama isteği karşısında geri çekilir, çünkü bedenimizin her hücresinde yerleşmiş olan yaşama isteği, ruhumuzdaki ölüm tutkusundan çok daha güçlüdür."

satranç kitabını okuduktan sonra beynim bir folloş oldu kelimenin tam anlamıyla.

"buz gibiydim, duygularım ölmüştü, bir cesetten farksızdım. belki henüz kokmuyordum, ancak acımasız bir duyarsızlıkla katılaşmaya başlamıştım. bu, vücudun da ölmesinin ilk anlarıydı."

"bütün yalnızlar gibi özgür ve bütün özgürler gibi yalnız."

"bütün bu insanların hepsine elimde olmadan tek tek baktım ve öyle huzur içinde oturduklarını, ben yanıp tutuşurken onların rahatça yiyip içtiklerini görünce hepsinden nefret ettim. yeryüzünün çektiği azaba, kavrulan toprağın bağrındaki sessiz çırpınışa kayıtsız kalarak bu kadar doygun ve güvenli oturuşları karşısında bir tür kıskançlığa kapıldım."

kitapları çok güzel ve anlatimi akıcı olan, avusturyali yazar. türkçe anlatım bozukluğu takintiniz varsa isbankasi kültür yayinlarindan almayin, ben biraz takintiliyim ve çevirmen beni deli etti; ona rağmen keyifle okudum 2 kitabini o kadar diyeyim

elimdeki kitap bilinmeyen bir kadının mektubu , iyi gidiyor, bitmesin diye paragraf paragraf okuyorum. bir yazarın tüm kitapları mı iyi olur?

satranç kitabını çok beğenmiştim. hatta bir solukta okudum desem yeridir.

en sevdiğim yazarlardandır. sayfalarca betimleme yapmasa da sizi o dünyaya rahatlıkla götüren muhteşem bir yazardır. intiharından sonra veda mektubunu da şöyle bitirmiştir. ona ışık tutan yazarlar gibi o da bana ışık tutmaktadır. ''...bu hayatı, zamanında ve dimdik sona erdirmek bana daha doğru görünüyor. bütün dostlarımı selamlarım! umarım uzun gecenin ardından gelecek olan sabah kızıllığını görebilirler! ben, çok sabırsız olan ben, onların önünden gidiyorum."

bilinmeyen bir kadının mektubu ve korku kitapları beni çok etkilemiş yazar. "korku cezadan çok daha beterdir, çünkü ceza bellidir, ağır da olsa, hafif de, hiçbir zaman belirsizliğin dehşeti kadar, o sonsuz gerilimin ürkünçlüğü kadar kötü değildir"

"...bir tabutun üzerindeki çiçekler neye yarar ?" bilinmeyen bir kadının mektubu

"bir kez kendini bulmuş olan bir kişinin, bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık." (bkz: olağanüstü bir gece)

muhteşem öyküleri var bütün tasvirleri ve bazen sayfalarca süren durum analizleri ve çıkarımlarıyla beni cezbeden ve dünyadaki sıkıntılara dayanamayıp eşi ile birlikte intihar eden avusturyalı yazar

intihar etmeseydi son yüz yılın en büyük yazarı olabilecek potansiyelde bir yazar ''bence''.

bilinmeyen bir kadının mektubu'nda "eğer ölüyorum diye üzülseydin, ölemezdim!" diyerek beni dumura uğratmış yazardır.

"güvenin şartı samimiyettir, kayıtsız şartsız samimiyet." - amok koşucusu

“öyle hissediyordum ki, bende onlara korkunç yabancı gelen bir şeyler vardı, bu yüzden hiçbir şekilde aralarına karışamıyor, beni saran bu yoğun kitleden kopuk bir şekilde suyun üzerindeki bir yağ damlası gibi tek başıma yüzüyordum.”

birinin ölümüme üzüleceğine inansaydım zaten ölmezdim şeklinde bende yarattığı farkındalık ile beni bazen yoran muazzam insan. sanıyorum bu da intihar mektubu imiş.

“1914 yılından önce yeryüzü tüm insanlığa aitti. herkes istediği yere gidebiliyor ve istediği kadar uzun kalabiliyordu. i̇zin verme yoktu, kabul etme yoktu.” -dünün dünyası adlı kitaptan-

elbette ki başta “satranç” olmak üzere okunması gereken birçok kitap yazmış değerli yazar. kitaplarının güzel olduğu bilinen bir gerçek ancak şunu da söylemem gerekir, kitaplarını üst üste okursanız tarzı çoğu kitapta aynı olduğundan tek bir kitap okumuşsunuz hissi uyandırabilir.

'korku' kitabını şiddetle tavsiye ederim. tam özet geçmek gerekirse, en büyük cezanın bile kaybetme korkusundan, yakalanma korkusundan daha iyi olduğunu anlatıyor. kısa bir kitap, mutlaka okuyun

"ölümüm sana acı verseydi, ölmezdim"

reis 3 lira değil 1 lirada olsa almicaz kitaplarini anla artikkk

"yeryüzünde sorgulamayan, işkence yapmayan biri var mıydı hala?"

çok geniş bir psikoloji birikimini eserlerinde bütünüyle kullanmış nadir yazarlardandır. onun dünya edebiyatında bir biyografi yazarı olarak kazandığı ünün temelinde de bu özelliği, yani yazarlığının haricinde çok usta bir psikolog olması yatar.

okuduğum en iyi yazarlardan biri. bu adamı okurken o an hissiyat ne varsa hepsini hissettiriyor. her kalem yapamaz bunu.

Zweig’dan bahsederken psikolojik tahlillerinden söz etmeyeni dövüyorlar.

Çay, kahve içerken bir yudumda okunan muhteşem öykü kitapları olan yazar. Satranç, bilinmeyen bir kadının mektubu, olağanüstü gece ve bir çöküşün öyküsü adlı kitaplarını tavsiye ederim.

Kitaplarını severim. Okunmasını tavsiye ediyorum :)

üst üste 11 kitabını okudum birtakım eleştiriler yapacağım. --- spoiler --- öncelikle her hikaye ya birilerinin bir şey anlatmasıyla başlıyor ya da birine mektup yazıyor geçmişe gidiyolar falan. bazı hikayelerinde baştan başlamıyor aaa diyorum hayret sonra başlıyor falan. sonralıkla da hep intihar ya da birilerinin öldürülmesiyle bitiyor. gerçekten sıkıldım. üste üste okumak hiç mantıklı değil. kitap okumaya ara vermek zorunda kaldım şu an. --- spoiler ---

Ölüm günü doğduğum gün olan Avusturyalı büyük yazar. Son zamanlarda kısa ama içeriği derin hikayelerini okumaktan çok keyif alıyorum. Özellikle Amok Koşucusu ve Santranç’ı okumadıysanız okumanızı öneririm. En sevdiğim sözü; “Bir insanın elinden alınamayacak tek hak, bir yabancının yardımını almadan istediği gibi geberip gitme hakkıdır. “ olan yazar 1942 yılında dediğini yapmış ve eşiyle birlikte intihar etmiştir. Her zamanki sabırsızlığımla önden gidiyorum, diye bitirdiği bir intihar mektubu bırakmıştır.

"Ben... Ben sadece bir şeyi anlamıyorum, nasıl... nasıl bir insan bunu yapabiliyor, o anlarda nasıl onunla birlikte ölmeden durabiliyor... Nasıl oluyor da ertesi sabah bir uykudan uyanabiliyor ve dişlerini fırçalayabiliyor ve bir kravat takabiliyor.. O nefes, uğruna çabaladığım, mücadele ettiğim, ruhumun bütün güçleriyle tutmak istediğim o ilk insan... elimden kayıp giderken... bilmediğim bir yere doğru, dakika dakika, giderek daha büyük bir hızla kayıp giderken ve hummaya tutulmuş beynimde, o, o biricik insanı nasıl sımsıkı tutabileceğime dair hiçbir bilgi yokken... benim hissettiklerimi yaşadıktan sonra, nasıl oluyor da yaşamaya devam edebiliyor.." Amok Koşucusu adlı kitabından bir kesit.

"insan bekliyor, bekliyor, bekliyordu, düşünüyor, düşünüyor, düşünüyordu, şakakları ağrımaya başlayana kadar düşünüyordu. hiçbir şey olmuyordu. insan yalnız kalıyordu. yalnız. yalnız."

Eşi ile uyku hapı içip intihar eden Stefan Zweig’ın intihar mektubu ; " Artık güneşin doğmasını bekleyecek gücüm kalmadı ama siz yeni doğacak güneşi mutlaka bekleyiniz. " demiş. Bizim imamlar ise şöyle yorumlar; (bkz: Dediğimi yap ama yaptığımı yapma)